Kunstzinnige muur

De volgende stop is wat verder. We gaan met de metro naar Oost-Berlijn. Dit stuk is bovengronds, dus we zien een hoop. Als we uitstappen, zie je gelijk een andere sfeer. Dit is niet te vergelijken met West-Berlijn, ook de mensen zijn anders. Het contrast is groot. We willen nu naar de muur. Die noemen ze hier East Side Gallery, want alle muren zijn door kunstenaars aangepakt.

Het is best nog wel een behoorlijk eindje lopen naar de East Side Gallery. We zijn al een tijdje onderweg, dus de voetjes worden langzaam moe. Bij het starten van de muur blijkt dat het maar krap is. Veel toeristen en veel zon. Toch geniet ik van de mooie kunstwerken. Er zitten mooie gedichten of beeldende verhalen bij. Het is toch knap dat mensen dat allemaal kunnen bedenken.

Al snel was ik het lopen langs de muur helemaal zat door de zon en de toeristen. Bij het midden van de muur besluiten we dat we niet door kunnen blijven lopen. We gaan eerst op een terrasje zitten. We eten en drinken even wat en overleggen hoe we verder gaan. We zitten precies tussen twee haltes in. Het is te ver om te lopen, want dan zijn we te moe. In dat geval zouden we beter gelijk naar het hotel kunnen gaan. We besluiten de taxi naar onze volgende stop te nemen. Dan kunnen we voor de deur instappen en bewaren we energie voor de laatste dingen.

Sietse weet vrij snel een taxi aan te houden. Deze taxichauffeur was heel vriendelijk en hij vertelde ons veel over Berlijn. Ik zat naast hem en probeerde in mijn beste Duits een gesprek met hem te voeren. Ik moet zeggen, dat ging best aardig. Zo heb ik begrepen dat er komende zondag verkiezingen zijn in Duitsland. Ook vroeg hij of wij Zwitsers waren. Dat zie ik maar als compliment, want zo goed Duits praat ik In mijn ogen niet. Ik ben toch echt een Hollander die een poging doet om Duits te praten. Het was in ieder geval leuk om de hele oostkant van de Spree nu vanuit de taxi te zien.