De aardappeleters

11 september 2016 - Berlin, Duitsland

Om 19.00u zijn we het hotel uitgelopen om ergens te eten. We zijn allemaal wat opgeknapt van het rusten op onze hotelkamer. We hebben toch weer wat energie om er op uit te gaan. Van onze zangcollega hebben we de tip gehad om te gaan eten bij Kartoffel Kiste. Je zou denken dat ze daar alleen aardappels hebben, maar dat valt mee. Als je bedenkt dat Sietse en ik geen aardappeleters zijn, dan is het ook niet het eerste waar je aan denkt. Maar we volgen onze tipgever.

De bushalte blijkt om de hoek van het hotel te zitten. Elke 5 minuten komt er een bus en dat is ook wel te merken. Voor we het wisten, stond er een bus voor onze neus. Twee haltes verder konden we al uitstappen. We hadden het restaurant vanmiddag al gezien tijdens onze wandeling. Met de bus scheelt het een hoop energie.

We werden hartelijk welkom gegeten en we konden lekker zitten. Een gezellige en grote plek. Genoeg ruimte voor een heleboel mensen. Het was nog erg rustig. We hebben alle vier een schnitzel met een glas Sprite gehad. We zijn duidelijk (aangetrouwde) familie. Het waren grote schnitzels met veel aardappels ernaast; rösti of gebakken aardappels met spekjes. Na het hoofdgerecht hadden we eigenlijk al genoeg. Daarom hebben we lekker een speciale koffie genomen. Een Latte Macchiato voor Wiepie, een Cappuccino voor Willem en een chocolade met amaretto en room voor Sietse en Martina. Wat een mooie afsluiting van een heerlijk diner!

De Kartoffel Kiste zit in het Europa Center, wat eigenlijk gewoon een heel groot winkel-/uitgaanscentrum is. Na ons avondeten hebben we even een rondje gemaakt. Alhoewel we het niet heel goed hebben kunnen bekijken, want op zondag is alles dicht. We komen vast nog wel een keer terug om dit bij daglicht te bekijken. Nu zijn we weer terug in onze hotelkamer.

3 Reacties

  1. Ina:
    11 september 2016
    Welterusten
  2. Hans en Dinie:
    11 september 2016
    Leuk jullie zo te volgen.Veel plezier nog
  3. Dineke:
    12 september 2016
    goeie afsluiting van een vermoeiende dag