Middaggebed

De Berliner Dom is een prachtig gebouw vanaf de boot en vanuit de bus, maar als je er voor staat is het nog veel meer bijzonder. Natuurlijk willen we de Berliner Dom ook van binnen bekijken. De trap omhoog is al statig. Bij het kopen van de tickets wordt ons geïnstrueerd zonder flits te fotograferen. We zijn dus eerst bezig om te zorgen dat de flits niet wordt gebruikt. Sietse en ik hebben een nieuwe fotocamera en dan moet je dat soort dingen even bekijken. De pet van Willem en de zonnebril van mij kunnen even de tas in. Sietse heeft ook nog even folders in het Nederlands voor iedereen gekocht. Nu zijn we er klaar voor.

De Berliner Dom is groots van binnen, maar vooral ook prachtig. Je komt ogen tekort. Ik ben zelf gelijk op een stoel aan de zijkant gaan zitten om rustig te genieten. Het foldertje vertelde precies wat je allemaal in de Dom kon zien. Wiepie en Sietse waren druk aan het fotograferen en Willem en ik zaten in rust te genieten. Sietse kon gelijk spelen met de fotocamera. Zo’n plek is de ideale omgeving om dit uit te proberen. Na een tijdje zaten we met zijn vieren. Ik vertelde Wiepie en Sietse wat er te zien was, welke betekenis elke zandsculptuur of mozaïek heeft. Midden in dit verhaal vertelt Willem dat het middaggebed gaan beginnen. Het is 12.00u en er is elke dag een middaggebed. Willem had dat net ontdekt.

Het orgel begint te spelen en we zien de pastoor aan de zijkant naast het altaar zitten. Ik zit rustig te kijken wat er gaan gebeuren. De orgelmuziek klinkt prachtig door de Dom, een mooie akoestiek. Vervolgens houdt de muziek op en staat de pastoor achter het kansel. Hij vertelt dat het middaggebed 15 minuten duurt en heet ons allen welkom. Inmiddels ben ik wel geïntrigeerd door deze dienst. Het orgel speelt weer en ineens besef ik me hoe bijzonder het is dat ik hier in Berlijn ben en dat ik bij een middaggebed aanwezig ben. Toevallig, want we hadden geen idee. Ik voel de emoties door me heen gaan. Wat een ervaring.

De verkondiging van de pastoor was redelijk algemeen, zodat het voor iedereen toegankelijk was. Ik vond dat heel prettig. Hij vertelde dat er zoveel leed op de wereld was en dat het door die gebeurtenissen moeilijk te geloven is dat God bestaat. Maar dat we er op kunnen vertrouwen dat God er is en dat we dat kunnen zien door alle mooie dingen die er gebeuren. Daarna klonk er weer orgelmuziek. De pastoor stond inmiddels bij het altaar en sprak het Onze Vader (in het Duits natuurlijk). Hij sloot af met de zegen. Als je zelf christelijk bent opgevoed, begrijp je de woorden in het Duits ook wel. Het orgel had het laatste woord.

Wat een bijzondere ervaring was dat! Ik vond het bijna magisch. Daarna zijn we verder gegaan met wat we allemaal in de kerk zagen. In het altaar zag je de 12 apostelen verwerkt. Achter het altaar waren 3 mozaïeken; de doop van Jezus, de kruisiging van Jezus en de wederopstanding van Jezus. Prachtig weergegeven. Helemaal boven in het dak staat een duif weergegeven. In elke hoek van de dom zie je één van de vier evangelisten. Ook worden de afspraken uit de Bergrede weergegeven op beeld. De belangrijkste vier reformatoren staan met een beeld ook in deze Dom. We hebben onze ogen uitgekeken.