Spaghetti op zijn Italiaans

Op de terugweg besloten we even naar ons hotel te gaan. Het is inmiddels al laat en we hebben al heel veel gedaan. We willen allemaal even frisse kleren aan. Ik wil ook even kijken waar we gaan eten. Vandaag is het namelijk mijn beurt om te kiezen waar we gaan eten. Mijn idee is om Mexicaans of Italiaans te eten. Helaas had ik nog niets in de buurt gevonden. Ook hebben we amper internet, waardoor we ook niet even kunnen zoeken. Raar dat een hotel dat vertelt op de kamer wifi te hebben praktisch onbereikbaar internet heeft. De laatste 24 uur heb ik geen internet gehad. Ik vind dat eigenlijk geen stijl, als je daar mee adverteert. Dat vertel ik ze ook bij de receptie.

Na overleg met Sietse besluit ik met de bus twee haltes verder te gaan. Daar zitten genoeg restaurants. Daar vinden we vast wel iets naar mijn smaak. Uiteindelijk ziet Willem L’Osteria, dat is pizza & pasta. Kijk, dat komt behoorlijk in de richting. We kunnen alleen binnen zitten, want het terras zit bomvol. Daar nemen we dan genoegen mee. Onze ober is een Italiaans ogende man met een charmant Duits accent in het Engels. Heel vriendelijk en heel behulpzaam! Hij legt ons uit dat de pizza’s enorm zijn en dat je daar beter met 2 personen aan kan beginnen. Hij geeft aan dat je gerust twee verschillende helften kan bestellen. Wiepie en Willem bestellen samen een pizza en Sietse en ik kiezen voor een pasta.

Het enige probleem in dit restaurant was dat het bloedheet was. Het was er gewoon tropisch. Ik besloot mezelf heel rustig te houden en hoopte het op die manier vol te houden. De pizza kwam en die was inderdaad enorm. Ik heb werkelijk nog nooit zulke enorme pizza’s gezien. De pasta’s zagen er fantastisch lekker uit. Ik had een spaghetti en kreeg een vork en een lepel. Alleen ben ik zo’n typisch Hollandse meid die haar spaghetti snijdt, omdat dit makkelijker eet. Hoe ga ik dat nou doen? Ik wilde het eigenlijk wel eens graag op de juiste manier eten. In het begin viel de spaghetti steeds van mijn vork af of er zat te veel spaghetti op mijn vork. Eigenlijk wilde ik het al opgeven. Toch ben ik weer verder gegaan en het eten ging steeds makkelijker. Uiteindelijk heb ik het bord leeg gegeten op deze manier.

Inmiddels zag ik Willem langzaam instorten. Hij was moe, maar vooral de warmte brak hem op. We hebben hem verteld dat hij gewoon terug naar het hotel kon gaan. Hij zag dat nog niet gelijk zitten, maar uiteindelijk is hij toch gegaan. Wiepie, Sietse en ik hebben lekker zitten praten onder het genot van een dessert. Sietse had panna cotta en creme di fragola en Wiepie en ik hadden een limoensorbet. Hoe lekker het dessert ook was, het is bij mij niet helemaal goed gevallen. Ik kreeg last van oprispingen. Ondanks mijn vermoeidheid heb ik nog even opgezeten om de limoensorbet te laten zakken. Daarna ben ik doodmoe in slaap gevallen.