Varen door het porselein

We hadden vanmorgen al door Mettlach gereden en daar zagen we dat er een rondvaartboot zou afvaren om 14.00u. Dat wilden we graag meemaken, dus we besluiten terug naar Mettlach te rijden. We moeten even zoeken naar een parkeerplaats, maar we staan achter het centrum. Nadat we onze auto hebben achtergelaten, lopen we door het centrum van Mettlach.

Zoals ik al eerder vertelde, de plaats van Villeroy & Boch. In de winkelstraat zie je dan ook veel uitverkoop van porseleinen servies en zo. Deze plaats heeft veel terrassen en veel porseleinwinkels. Aan de oever van de Saar staat de vroegere fabriek van Villeroy & Boch. Het is nu een belevingscentrum. Het is een prachtig gebouw zo aan de Saar.

De boot ligt al klaar, dus we kunnen gelijk door lopen. Ineens horen we een man zeggen: “He, Nederlanders!” Ik zie gelijk dat het Nederlandse mensen zijn die in hetzelfde hotel verblijven. Erg grappig dat je elkaar hier tegenkomt. Zijn vrouw was nog verdwaald in de winkels, dus de rondvaart zouden ze niet redden. Hij zei: “Je weet hoe dat gaat.” De rondvaart duurt ongeveer 90 minuten. Dat is een poosje, dus we gaan lekker zitten. Wij gaan op het bovendek helemaal voor aan zitten. Dan hebben we het beste zicht.

We varen onder een brug door die Mettlach met elkaar verbindt. Mooie constructie! Daarna komen we bij een grote sluis. Wij schatten dat we 20 meter omhoog moesten komen om verder te kunnen varen. Het blijft fascinerend om dat te bekijken. Helemaal als je zelf in een sluit zit. Als we er uit gaan, zien een groot vrachtschip aan komen. Grappig als we zien dat dit schip uit Werkendam komt. Alles is Nederlands aan dit schip; de auto, de vlag, enz.

Dan komen we weer bij de Saarschleifen, maar dit keer varen we er door heen. We zien het uitkijkpunt van beneden en zijn verbaasd dat het zo hoog was. Ook van beneden af is dit een fantastisch gezicht. Al die kliffen, rotsen en bergen en dan dat water. We komen een pontje tegen en een restaurant met een prachtig uitzicht. Daarna keert de rondvaartboot om.

Op de heenweg heb ik vooral foto’s en video’s gemaakt. Op de terugweg besluit ik gewoon alleen te genieten van de tocht. We voelen inmiddels dat de zon wel heel warm is. Ik voel dat ik begin te verbranden. Niks meer aan te doen. Helaas gebeurt het mij elk jaar wel een keertje. Op de terugweg worden we gewezen op een burcht op de berg, burcht Montclair. Je ziet het inderdaad alleen maar vanaf deze kant, verscholen in het bos. We varen weer door de sluis, nu naar beneden, dat gaat een stuk sneller. Het was een fantastische vaartocht.